Dört Ayaklı Şehir’in, sokak hayvanlarını koruma, yaşatma ve yuvalandırma amacıyla yürüttüğü “Can Yoldaşını Yaşat” kampanyası kapsamında, 30-31 Mayıs tarihlerinde düzenlediği sergide yer alan sanatçılarla ve sevgili Bige Örer ile yaptığımız söyleşileri, Dört Ayaklı Şehir Radyosu ortak yayınıyla sizlere sunuyoruz.

Günaydın Antakya ve Antakya Atlası Kanalları ile Ortak Yayın

Bölüm tanıtım metni için Tuğçe Tezer'e sevgilerimle 🌿

Giderek uzaklaşıyor gibi gelir bazen, kim bilir ne zamandır bekleyip durduğumuz, o ufuktaki gemi. Bu kadar zamandır yakınlaştığına dair hiçbir emare olmasa da bizi onu beklemeye iten ne? Nedir bize onun bir gün mutlaka geleceğini düşündüren? Acaba çok mu üstüne gidiyoruz kendimizin ve etrafımızdakilerin, umut etme baskısını yükleyerek? Umutsuz olmanın ne zararını gördük ki umut topladı bütün itibarı kendisine? Sınırlarımız var, pencerelerimiz, bir de her şeyi aynı yerden, aynı renkten görmeye sebep olan katılaşmış gözlüklerimiz.

Dünyanın konuları suya benziyor biraz. Ve hangi konu akıp gitse yanımızdan, sanki hep aynı yerine değiyor aklımızın. Akıştaki suyun her defasında takılıp yükseldiği, küçük bir dalgaya dönüştüğü bir taş gibi. Yine de değişim esası hala en güvenilir yerde duruyor sanki. Değişimin kendisine hala güvenebilmek ve belirsiz gelecekte de güvenebileceğimizi bilmekte tekinsiz olsa da iyi gelen bir şey var.

"Sarkacın ucunda" başlıklı üçüncü bölümüyle, "Trialog" podcasti huzurlarınızda! Yolu açık olsun🤞

🔗 "Trialog" podcast kayıtlarını Spotify'da Arif'in İstanbul Güncesi, Günaydın Antakya ve Antakya Atlası kanallarından dinleyebilirsiniz.

Kayıt ve düzenleme için MuseBirds'e, mekan desteği için Workhaus'a çok teşekkürler ☘️

Günaydın Antakya ve Antakya Atlası Kanalları ile Ortak Yayın

Bölüm tanıtım metni için Tuğçe Tezer'e sevgilerimle 🌿

Yorulmuşuz biraz. Yorgunluğumuza alıcı gözle bakınca içinden bir sürü şey çıktı. En yorgun hissettiğimiz hâlin beden yorgunluğundan hayli uzak, ama kederle nerdeyse içiçe geçmiş olmasına beraber şaşırdık. Çocuğumuza alacağımız sütün hakkı, cebimizdeki son parayı kuyuya atmak istemiyor olmamamızda garip olan ne var? Ya da kavgada şartlarımızın bu kadar eşitsiz olmasına isyanımızda. Sokakta elleri cebinde keyfince yürüyen çocuğun hayatı bize göre kralın hayatından daha ilgi çekiciyse, sahiden suç bizde mi? Tanık olmayı ne ayırır bakıp geçmekten? Sabah uyandıktan akşam uyuyana kadar geçen sürede içimize sinmeyen bu kadar şey olması, size de garip gelmiyor mu? Yüzleşme ve gerçeklik, nasıl bu kadar çabuk dönüşüyor kabullenmeye? Ve kabullenmeyle isyanın birbirine bu kadar yaklaşması nasıl mümkün olur? Hayalimiz neydi, hangi hayalleri kurarak büyüdük bu dünyada? Ya da çok mu hayalciyiz umut edip durduğumuz için? Sahi sınırımız nerede bizim, ne zaman taşacak senelerdir dolup duran şu bardak?

Sonra her şey elimizden alındı. Karşımızda bulanık, dumanlı bir bulut. Yavaşça dağıldı. Geride pırıl pırıl bir şey kaldı, beraberce tutunduğumuz tek bir şey: Nefesten, söz doğdu.

"Nefesten söz doğdu" başlıklı ikinci bölümüyle, "Trialog" podcasti huzurlarınızda! Yolu açık olsun 🤞

🔗 "Trialog" podcast kayıtlarını Spotify'da Arif'in İstanbul Güncesi, Günaydın Antakya ve Antakya Atlası kanallarından dinleyebilirsiniz.

Kayıt ve düzenleme için MuseBirds'e, mekan desteği için Workhaus'a çok teşekkürler ☘️