“… Pagkatapos niyang mai-ayos ang pamunuan, sinundan ni Caesar ang lupon ng mga Optimates sa Aprika upang minsanang resolbahin ang oposisyon sa kanyang pamunuan.

Lumapag siya sa Hadrumentum, sa may silangang pampang ng modernong Tunisia sa Aprika….Abalang -abala sa panahong iyon ang grupong Optimates sa kanilang pagpapalaki ng kanilang hukbo at sa kanilang pakikipag-alyado sa mga bayan. Nakuha rin nilang kaalyansa ang hari ng Numidia na si Haring Juba at may malaking hukbo ng mga mandirigmang Numidia.

Sa kabilang panig, dahil nag-aalanganing maniwala ang mga tao sa probinsiyang Aprika na totoong naroon si Caesar nang personal, bagaman alam nila na mayroong mga tenyenteng legatus siya na nagdatingang kasama ng kanyang puwersa,.”

“…Kaagad siyang nagpadala ng sulat sa Sicily, kay Allienus at Rabirius Posthumus, ang mga praetor doon, para sabihan silang madaliin nilang ipadala ang naroroong kasama ng kanyang hukbo. Ipinagdiinan niyang gawin ito sa pinakamadaling panahon at hindi na dahilan pa ang taglamig o ang pagkakaroon ng malakas na hangin. Kinailangan na itong gawin en punto,….”

“.., Bagaman pinagtabuyan siya ng ilang beses, nagpursige si Virgilius na nanghabol hanggang sa nahagip niya ang isa sa mga bapor ni Caesar.”

“…Sa kabilang dako, kaalinsabay ng mga nangyayaring pagmamasiran at paghahanda ng kampong Caesar at Kampong Optimates sa Ruspina ng paghaharapan, abala din ang kaalyado ng mga Optimates na si Nakababatang Cato. Si Cato ay kumandante ng puwersang Optimates sa Utica at doon ay araw-araw siyang nangangalap ng mga bagong kaanib ng kanilang hukbo. Nangunguha siya ng mga Libertini, Aprikano, mga alipin na nasa edad ng pagiging mandirigma at kaagad niyang ipinapadala ang mga ito sa kampo ni Scipio.”

“…Sa kapatagan na pinagkayarian ng naganap na labanan, ay may isang malaking bahay na may apat na torre at ito ay bumara sa paningin ni Labienus kaya’t hindi niya nakita na hinarangan siya ng kabalyerya ni Caesar. Kaya wala siyang kamuwang-muwang sapagdating ng kabalyerya ni Caesar hanggang sa napansin niya na siya ay nilulusob mula sa kanyang likuran; bagay ito na nakasindak sa kabalyeryang Numidia at kaagad na nagtakbuhan ang mga itong lumayas. Ang mga kabalyeryang galing Gaul at mga Aleemanni na humarap sa mga sumugod na kabalyerya ni Caesar ay napaslang lahat. Nakita ito ng mga lehiyon ni Scipio na nakahilera sa pormasyong pandigmaan saharap ng kampo at sa nakita nilang pagkawasak ng kabalyerya ni Labienus, sila’y nagtakbuhan para tumakas. Kasama si Scipio, lahat ng lehiyon nito ay nagtakasan mula doon. Nagpatunog si Caesar ng hudyat para bumalik ang kanyang kabalyerya at inutusan niya lahat ang mga ito na magkubli sa kinubkob nilang pangdepensa. Tiningnan ni Caesar ang kapatagang nakaganapan ng sagupaan at doon, nagkalat ang nagdagsaang mga napaslang na tauhan ng kaaway.”

“…Pinalabas niya ang kabuu-an ng kanyang armi at pinagporma niya sila ng apat na hanay. Pinagawa niya ang unang hanay na kabalyerya at sinuportahan ito ng mga elepante na may mga tore sa kanilang mga likuran. Sa pag-aakala ni Caesar na lumapit si Scipio na ang pakay niya ay makipagbakbakan, nagpatuloy siya sa kanyang kinaroroonan na hindi malayo sa bayan. Kay Scipio, ang bayan ang siyang sentro ng kanyang harapan at pinalayo niya ang kanyang dalawang tagiliran at ang kanyang mga elepante ay kitang-kita ng armi ni Caesar…”