به‌عنوان مسیحی، باید جلال خدا از اعمال ما آشکار شود. ثمرۀ روح خدا که محبت، خوشی، سلامتی، حلم، مهربانی، نيکويی، ایمان، تواضع و پرهیزکاری است بايد در زندگی ما نمايان باشد و شبيه مسیح گرديم.‏

ایمان بدون اعمال نيک، بی‌ثمر است. رفتار مسیحی پایه و اساسش محبت است. کلام خدا محبت الهی را تعریف می‌کند، محبتی که در آن حسادت نیست و باعث بنا می‌شود.‏

آن چیزی که در ظاهر ديده می‌شود، برای خدای نهان‌بين مهم نيست. خدا می‌خواهد با او رابطه و رفاقت داشته باشيم، قلب‌ و درون ما عوض شود و افکار ما تازه گردد و اين از طريق مسيحِ زنده ممکن می‌شود.‏

عیسی مسیح آمد که شادمانی الهی را از طريق روح‌القدس به ما ببخشد. او آمد تا ما رابطه‌ای واقعی با خدا داشته باشيم که به‌وسيلۀ مذاهب دنيا امکان‌پذير نيست. عيسی آمد که با مرگ و قيام خود، ما را متبدل سازد.‏

خداوندِ ما عيسی مسيح، برکت و افزايش می‌دهد. او افکار ما را، جان‌ و روح ما را و حتی بدن‌های ما را سیر می‌کند. خداوند وعده داده که احتیاجات ما را برطرف می‌سازد.‏

خدا از روی محبت و رحمت خود و به‌خاطر پیش‌دانی‌اش اجازه می‌دهد که ما در سختی قرار بگیریم. در سخت‌ترین و تاریک‌ترین لحظات او همراه ما است و حضور او سخت‌ترین روزها را قابل‌تحمل می‌کند.‏

به‌خاطر دعا و پرستش خدا و به‌‌واسطۀ حضور خدا که هميشه با برکت و آزادی همراه است، پولس و سیلاس از زندان آزاد شدند و برکت یافتند و باعث برکت دیگران شدند.‏

خدا از زندان و حبس پطرس، برای خیریت او و کلیسا و به‌منظور خیریت ایمانداران در طول دو هزار سال تاریخ مسیحیت استفاده کرده است. جلال را فقط به خدا بدهیم چرا که او شایستۀ همۀ جلال است.‏