Arimaz arima Podcast Por Donostia Kultura Irratia arte de portada

Arimaz arima

Arimaz arima

De: Donostia Kultura Irratia
Escúchala gratis

Acerca de esta escucha

Podcast hauetan zure inkontzientearen laberintoetatik meditazio gidatuak egingo ditugu. Hartu itzazu une batzuk, minutu batzuk zure burua lasaitzeko eta eguneroko bizitzako egoerei modu ezberdinean aurre egiteko. Gaien aniztasunak bistaratze ezberdinetara sartzera gonbidatuko zaitu eta horrela bidaia atseginagoa izango da zuretzat.Copyright 2025 Donostia Kultura Irratia Ciencias Sociales Desarrollo Personal Filosofía Hygiene & Healthy Living Psicología Psicología y Salud Mental Éxito Personal
Episodios
  • Arimaz Arima 1x11: Barneko haurrarekin berriz topo eginda
    Jun 23 2025

    [EUS]

    Barneko haurrarekin berriz topo eginda Podcast honetan gure barneko haurrarekin berriro elkartuko gara eta barrualdera begiratuko dugu.

    Barneko haurra ez da inoiz zahartzen. Gure benetakotasunaren jatorria da, gure sormenaren sustraia, eta gure emozioen iturri garbia. Gure izatearekin konektatzen gaitu, munduak zer izan behar genuen esan aurretik ginenarekin.

    Berarekin berriz topo egitea sendatzea da. Arrazoirik gabe zoriontsu egiten gintuen hura gogoratzea da, iragazi gabe min egiten ziguna oroitzea. Gure zauriei errukiz heldu eta berriz jolasteko, irudikatzeko eta beldur barik bizitzeko baimena ematea da.

    Barneko haurra entzutea ez da infantilismoa; jakinduria da. Sentitzeko baimena da ausardiaz huts egiteko aukera, eta baldintzarik gabe maitatzeko gaitasuna.

    [ES]

    En este podcast vas a reencontrarte con tu niño interior , ese niño que entiende de momentos mágicos.

    l niño interior es esa parte de nosotros que nunca envejece. Es el origen de nuestra autenticidad, la raíz de nuestra creatividad y la fuente pura de nuestras emociones. Nos conecta con lo que realmente somos, antes de que el mundo nos dijera lo que deberíamos ser.

    Reencontrarnos con él es sanar. Es recordar lo que nos hacía felices sin razón, lo que nos dolía sin filtros. Es darle voz a lo que quedó pendiente, abrazar nuestras heridas con compasión y permitirnos volver a jugar, a imaginar, a vivir sin tanto miedo.

    Escuchar al niño interior no es inmadurez; es sabiduría. Es darnos permiso de sentir con intensidad, de equivocarnos con valentía y de amar sin condiciones.

    Más Menos
    20 m
  • Arimaz Arima 1x10: Suaren eta kondairaren herria
    Jun 16 2025

    [EUS]

    Askatasun aukeratua: norbait izatearen balioa. Historia osoan zehar, bere borondate propioaren arabera bizi nahi zuen emakume asko baztertuak, beldur zituenak edo, are gehiagorik, jarraituak izan ziren. Adibide hau Zugarramurdi-ko emakumeak dira, Euskal Herriko herri txiki bat, XVII. mendean sorgin ehizako ikurra bihurtu zena. Emakume hauetako batzuk bakardadean bizi ziren edo garaiko gizarte patriarkalaren ezarritako arauetatik kanpo. Medizina naturalean, belarrek ondutako sendagaien erabileran, parte-hartzeetan laguntzen edo dolentziak sendatzen aritzen ziren. Izan ziren, egiaz, sendagileak. Baina beren independentzia, jakinduria eta gizonaren kontrolaz kanpo bizitzearen erabakia sufrimendu gisa izan zuten. Egiazko 'heresia' eman zuten haiek izan zen beren askatasuna aukeratzea, erlijio edo gizarte arauei men egon gabe bizi izatea, emakumeak zertan izan behar zuten tresna izanda: menpeko, ezkonduta, isilean. Emakume hauek ezagutzaren, bakardadearen, naturaren eta zaintzaren aldeko hautua egin zuten. Bere askatasuna ez zen ezarritako edo heredatua, baizik eta lortutakoa, askotan prezio altu batean.

    Gaur, emakume horietara begiratzea ez da iraganaren memoriaren ekintza bat bakarrik: askatasuna hautatzea erabakitzen dutenen balioa aitortzea ere bada, orduan eta orain, nahiz eta hori ez dela ulertu edo jarraituta izan. Hautatutako askatasuna beti ez da erosoa, baina benetakoa da. Eta horren bidez heltzen direnak, Zugarramurdiko emakumeak bezalaxe, beldur eta isilune mendeetako erronka bat uzten dute.

    [ES]

    En este podcast vamos a reflexionar sobre la libertad elegida: el valor de ser una misma. A lo largo de la historia, muchas mujeres que decidieron vivir según su propia voluntad fueron marginadas, temidas o incluso perseguidas. Ejemplo de ello son las mujeres de Zugarramurdi, un pequeño pueblo del País Vasco que se convirtió en símbolo de la caza de brujas en el siglo XVII. Estas mujeres vivían en soledad o al margen de las normas impuestas por la sociedad patriarcal de la época. Se dedicaban a la medicina natural, a la herbolaria, a acompañar partos o a curar dolencias con remedios tradicionales. Eran, en realidad, curanderas. Pero su independencia, su sabiduría y su decisión de vivir al margen del control masculino hicieron que fueran tachadas de brujas. La verdadera "herejía" que cometieron fue elegir su propia libertad, vivir sin someterse a las normas religiosas o sociales que dictaban qué debía ser una mujer: sumisa, casada, callada. Estas mujeres eligieron el conocimiento, la soledad, la naturaleza, el cuidado. Su libertad no era impuesta ni heredada, sino conquistada, a menudo a un alto precio.

    Hoy, mirar hacia esas mujeres no es sólo un acto de memoria histórica: es también un reconocimiento al valor de quienes, entonces y ahora, deciden ser libres, aunque eso signifique ser incomprendidas o perseguidas. La libertad elegida no siempre es cómoda, pero es auténtica. Y quienes la abrazan, como aquellas mujeres de Zugarramurdi, dejan una huella que desafía siglos de miedo y silencio.

    Más Menos
    28 m
  • Arimaz Arima 1x09: Haizeak askatzen duenean: atxikimenduak eta Jaizkibeleko itsasoa
    Jun 9 2025

    [EUS]

    Podcast honetako atal berrian denok modu batean edo bestean bizitzen dugunari buruz hitz egingo dugu. Atxikimenduak. Ikusezinak diren lotura horiek, batzuetan eusten digutenak, baina beste batzuetan kate bihurtzen direnak. Pertsonengana, lekuengana, ideietara, gure iraganeko bertsioetara atxikitzeaz ari gara. Eta zailena: noiz eta nola askatu jakitea.

    Hausnarketa Jaizkibel mendira hurbilduko gara. Han, haizeak libre jotzen du eta itsasoak dena eramaten du atzera begiratu gabe. Han aurkituko dugu inspirazioa, gure barruko lotura horiek banan-banan askatzeko.

    Gaur, kontakizun sinboliko baten bidez, Jaizkibeleko haizeari eta itsasoari entzungo diegu. Izendatuko ditugu gure atxikimenduak, banan-banan. Eta utziko ditugu joaten, errespetuz, esker onez, baina irmotasunez ere bai.

    Askatzeko ez da ahaztu behar, ezta ukatu ere. Konfiantza izatea da. Gure barruan berriari tokia egitea. Jaizkibeleko itsasoak inspiratu zaitzala. Eta haizeak gogoraraz diezazula arima arinagoa izan daitekeela, askatzen ikasten dugunean.

    Eskerrik asko gaurko atalean nirekin egoteagatik. Esandako zerbaitek zure baitan oihartzunik badu, partekatu, komentatu... edo besterik gabe, hartu arnasa. Batzuetan, iraultzarik handiena, uzten ikastea da.

    [ES]

    En este nuevo episodio del podcast vamos a hablar de algo que nos atraviesa a todos, de una forma u otra: los apegos. Esos lazos invisibles que a veces nos sostienen, pero que otras veces nos atan. Apegos a personas, a lugares, a ideas, a versiones antiguas de nosotros mismos. Y lo más difícil: saber cuándo es momento de soltarlos.

    Para acompañarnos en esta reflexión, hoy viajaremos hasta Jaizkibel. Allí, donde el viento sopla libre y el mar lo arrastra todo sin mirar atrás, encontraremos una guía poética para soltar, para dejar ir uno por uno esos nudos internos que ya no nos hacen bien.

    Cada ráfaga te recuerda que no todo está bajo control, que la vida es movimiento, y que nada permanece fijo. El mar, abajo, incansable, se lleva lo que ya no pertenece. Así funcionan también los apegos: llegan, nos tocan, nos enseñan... pero si nos aferramos demasiado, se convierten en cadenas.

    Soltar no es olvidar, ni rechazar. Es confiar. Es hacer espacio para lo nuevo, para lo que somos ahora. Que el mar de Jaizkibel te inspire. Que el viento te recuerde lo

    liviano que puede ser el alma cuando suelta.

    Gracias por acompañarme en este episodio. Si algo de lo que escuchaste resonó contigo, compártelo, coméntalo, o simplemente respíralo. Porque a veces, lo más revolucionario es aprender a soltar.

    Más Menos
    27 m
Todavía no hay opiniones