“Omdat de vormen van het menselijke gevoel veel meer overeenstemmen met muzikale vormen dan met de vormen van taal, kan de muziek de aard van de gevoelens onthullen met een gedetailleerdheid en een echtheid die de taal niet kan benaderen”

Op deze manier drukte de Amerikaanse filosoof Susanne Langer uit dat we het domein van de logica moeten oprekken.

Wat bedoelt Langer met “feeling” en waarom is het iets anders dan gevoel?
Waarom is muziek lange tijd met dedain bekeken, maar nu juist een voorbeeld voor andere kunstvormen?
En waarom is het feit dat wij symbolische wezen zijn, in onze tijd potentieel gevaarlijk?

Te gast is Marlies de Munck

De denker die centraal staat: Langer

“Veel betekent het te vechten terwijl men de oorlog verafschuwt, de nederlaag te accepteren terwijl men het verlangen naar het geluk bewaart, tegenover de vernietiging te staan terwijl men het idee van een hogere beschaving koestert. Daarin volbrengen wij meer dan jullie omdat wij onszelf moeten overwinnen. (…) Wij hadden veel te bedwingen, en misschien in de eerste plaats de eeuwige verleiding om op jullie te lijken.”

Met deze woorden drukte Albert Camus in Brieven aan een Duitse vriend uit dat het kwaad allereerst in onszelf bevochten moet worden, maar dat er ook een noodzaak tot verzet tegen geweld en ontmenselijking bestaat.

Wat is de hogere liefde waar Camus van spreekt?

Op welke manier reageert hij anders dan zijn “Duitse vriend” op de absurditeit van het bestaan?

En waarom zijn deze brieven een sleutelwerk in het oeuvre van Camus?

Te gast is Bas Heijne

Het werk dat centraal staat: Brieven aan een Duitse vriend

“Foucaults commandosamenleving vol hospitalen, gestichten, gevangenissen, kazernes en fabrieken is niet meer de maatschappij van nu. We hebben inmiddels allang een samenleving van fitnessstudio’s, kantoortorens, banken, vliegvelden, shopping malls en laboratoria voor gentechnologie.”

Op deze manier drukt de Koreaans-Duitse filosoof Byung-Chul Han uit dat we vandaag de dag geen externe controle van een panopticum meer nodig hebben, omdat we die helemaal hebben geïncorporeerd.

Waarom laten we ons vrijwillig uitbuiten in wat Han “de vermoeide samenleving” noemt?

Zei Marx dat religie “opium van het volk” of “opium voor het volk” is, en waarom is dat verschil belangrijk?

En welke prijs zijn we bereid te betalen om van negativiteit tot positiviteit te komen?

Te gast is Floris Schleicher

De denker die centraal staat: Han