Showing results by narrator "Michal Breitenwald" in All Categories

Rodzina Jondrette, złożona z ojca, matki, dwóch nastoletnich córek Eponiny i Anzelmy oraz dwunastoletniego Gavroche’a żyje w paryskiej ruderze. Ich sąsiadem jest Mariusz Pontmercy. Narrator cofa się w czasie, by opisać dzieciństwo Mariusza: wychowywał go dziadek, zajadły rojalista, nienawidzący rewolucji i Napoleona. Uniemożliwiał on chłopcu kontakt z ojcem, pułkownikiem napoleońskim. Mariusz dowiaduje się, że jego ojciec, nie mogąc się z nim spotykać, wielokrotnie obserwował syna podczas nabożeństw w kościele, ukrywając się za filarem.

Któregoś dnia w prowansalskim miasteczku Digne zjawia się wypuszczony z więzienia Jean Valjean. Jedyną osobą, która przyjmuje go przychylnie, jest biskup. Valjean ucieka w nocy, kradnąc zastawę stołową. Zostaje zatrzymany przez policję, biskup jednak zapewnia, że sam podarował mu srebra. Po odejściu policjantów stwierdza, że w ten sposób wykupił duszę Valjeana od sił zła i oddał Bogu. Były więzień postanawia zmienić swoje życie.

Glównym bohaterem powiesci jest Genezyp, zdrowy, przystojny i dobrze sytuowany mlodzieniec. Poznajemy go u progu uzyskania dojrzalosci w kazdej sferze zycia. Doswiadcza milosci w najrozmaitszych odmianach: cyniczno-zmyslowej (ksiezna), homoseksualnej (Tengier), masochistycznej (Persy), sentymentalnej (Eliza). Kiedy umiera ojciec Gezypa staje sie on glowa rodziny.

Pozycja zaliczana do powieści sentymentalnych w dorobku pisarza. W utworach tych autor nie wzdraga się przed obnażaniem jasnych i ciemnych (tych jest więcej) stron z życia marginesów społecznych Petersburga. Znamienne jest to, że zło i zgnilizna moralna dominują nad dobrem. Dominują naturalnie w sensie ilościowym, bo przewagę moralną Dostojewski daje dobru. Skrzywdzeni i poniżeni to przede wszystkim powieść o przebaczeniu. Dokładniej mówiąc, o przebaczeniu przez ojca córce, ale i na odwrót.

"(...) Kiedy bylem malym chlopcem, puszczalem z matka latawce. Patrzylem, jak wzbijaly sie w niebo tak wysoko, na ile starczylo sznurka. Pytalem mame, wskazujac na niebo: Co tam jest, mamo? Przestrzen - odpowiadala. A co to jest przestrzen, mamo? To jest cos, co nie ma konca, synku.

Zainspirowana ludowa basnia epopeja fantastyczna opisujaca niezwykle przygody dwóch olbrzymów: Gargantui i jego syna Pantagruela. Jest to lsniaca rubasznym, czesto wulgarnym humorem opowiesc, w której groteska przeplata sie z szalona fantazja. Nauki, jakie pobieraja bohaterowie, bitwy i pojedynki, które tocza, ich niekonczace sie uczty, wedrówki, sady, zarty, fortele, parodystyczne debaty z ówczesnymi autorytetami - wszystko to sluzy autorowi za kanwe dla swobodnej, niczym niekrepowanej satyry na caly otaczajacy go swiat.

Jak mogli czuc sie Polacy w czasach, kiedy na mapach Europy Polski nie bylo juz od bardzo wielu lat? Mozemy dzisiaj próbowac sobie wyobrazic poczucie niemocy wobec zaborców, uczucie wstydu, hanby, bezsilnosci, zawodu czy rozczarowania. Jednak zyc trzeba bylo dalej, dlatego ludnosc nadal urzadzala tytulowe uroczystosci. Na jednej z nich, w podkrakowskich Bronowicach, dochodzi do niezwyklego spotkania z zaproszonymi przez panstwa mlodych dla zartu duchami. Spotkanie to mialo byc wezwaniem do podjecia dzialan wobec zaborcy.

Zbiór felietonów poruszajacych temat zachowan Polaków na emigracji. Wzbudzil tak olbrzymie kontrowersje, ze gdy autor wydal "Kundlizm" w Rzymie w 1974 roku, kilka czasopism emigracyjnych na znak protestu zerwalo z nim wspólprace. Bo "kundlizmem" nazwal Wankowicz nasza ceche narodowa, stanowiaca przeciwienstwo godnosci i szlachetnosci. Niniejsze teksty publicystyczne to bowiem nie tylko obserwacja emigranckiego zycia w obcym kraju - to zarliwa i otwarta krytyka rodaków, próbujacych na skróty, na cudzej krzywdzie zbudowac wlasne szczescie.

Jeden z najpiekniejszych romansów historycznych w literaturze polskiej. Tytulowa bohaterka, wiodla spokojne zycie szlachcianki u boku swego duzo starszego meza, szambelana - Anastazego Walewskiego. Trzymala sie z dala od dworskich rozrywek. Wszystko zmienilo sie, gdy pewnego dnia wyjechala, by powitac cesarza Francuzów - Napoleona. Ze strony wladcy byla to milosc od pierwszego wejrzenia, ona dlugo opierala sie jego urokowi. Ostatecznie pare polaczylo gorace uczucie i nawiazali dlugoletni romans. Idealne polaczenie faktów historycznych z literacka fikcja.

Byl prorokiem i osoba swieta, a zarazem grymasnym i dokuczliwym starcem. Gdyby przyszedl na swiat dwa tysiace lat wczesniej, jego nauki przeksztalcilyby sie w religie, która nazwano by bezgwaltem (ahimsa) i niesprzeciwianiem sie zlu, mestwem i poszukiwaniem Prawdy, czyli Boga.

To nie tyle zapiski z podrózy po Azji. To zywe swiadectwo przezyc Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego - znanego globtrotera, naukowca, awanturnika, szpiega, dyplomaty i dziennikarza. Uciekajac przed bolszewikami przez syberyjska tajge i stepy w Mongolii az do Chin, doswiadcza rzeczy i zjawisk, o których nie snilo sie filozofom. Niesamowite okazy fauny i flory, azjatycka odmiennosc kulturowa, wspaniale budowle, magiczne rytualy tubylców... wszystko to opisane zostalo z najprawdziwsza pasja i swada. Dzieki sugestywnemu glosowi Michala Breitenwalda i my mozemy na chwile znalezc sie w tym "rozgorzalym od namietnosci politycznych azjatyckim kotle".

Niedokonczona, ostatnia powiesc Witkacego. Glównymi bohaterami sa dwaj przyjaciele: Izydor i Marceli. Ich relacja zostaje wystawiona na próbe, gdy jeden zeni sie z byla dziewczyna drugiego. Fabula jest pretekstem do ukazania waznych problemów spolecznych. Witkacy prezentuje tu swój specyficzny system filozoficzny, narzeka na upadajaca sztuke i literature.

Czy w kazdym z nas drzemie prawdziwe zlo? Gdzie leza granice ludzkiego okrucienstwa? Autobiograficzna powiesc Josepha Conrada o jego podrózy do Kongo, która doczekala sie dwóch adaptacji filmowych. Prosta z pozoru fabula staje sie tlem do ukazania prawdziwego oblicza kolonializmu przelomu XIX i XX wiek, w którym nie chodzilo o niesienie przyslowiowego kaganka oswiaty ludom Afryki, lecz o ich wyzysk i zniewolenie.

Wszystkie wątki cyklu "W poszukiwaniu straconego czasu" zostają zamknięte w ostatniej,siódmej części- "Czasie odnalezionym". Schorowany Marcel przebywa w sanatoriach, odwiedzając Paryż tylko okazjonalnie. Odwiedza Guermantesów, spaceruje z Gilbertą lub samotnie po okolicy. Wspomina i podsumowuje swoje życie i wreszcie postanawia je opisać.

Poruszajaca a zarazem komiczna opowiesc o czlowieku którego mottem zyciowym jest nic nie robienie. Cale dnie spedza w lózku lub na kanapie pograzajac sie w dylematach i cierpieniach "rosyjskiej duszy". Slodka blogosc przerywaja komiczne dyskusje ze swym sluzacym - jeszcze wiekszym leniem i nierobem. Czy wizja ozenku moze cos zmienic?

Dzieki relacji naocznego swiadka i uczestnika wydarzen, Antoniego Tuchowskiego, poznajemy dramatyczne losy ludzi po 17 wrzesnia 1939 roku. Fragmenty tej znakomitej prozy byly drukowane w prasie konspiracyjnej, mozna ja bylo takze uslyszec w Radio Wolna Europa i w I Programie Polskiego Radia. Z uwagi na wage tematu, jaki porusza, a takze doskonaly styl autora, ksiazka ta zostala w latach 90. ubieglego wieku wpisana na liste lektur szkolnych.

Nie wydana za zycia autora z powodów osobistych i smialych scen erotycznych, powiesc, której tlem, jest burzliwy romans Witkacego z wybitna aktorka, Irena Solska. Dla tytulowego Bunga, poczatkujacego artysty,, kobieta artystka jest obietnica wtajemniczenia w niezwykle misteria metafizyczne. Mlodziencza milosc ksztaltuje subiektywny obraz wyidealizowanej kochanki.

"Niemyte dusze" (1936) uwaza sie za blyskotliwa, parodystyczna i mocno kontrowersyjna diagnoze zbiorowosci i jednostki. Zafascynowany Freudem, Witkacy zaleca psychoanalize jako lekarstwo chroniace przed nadciagajacym kataklizmem. Sam autor nadal dzielku podtytul: "Studium psychologiczne nad kompleksem nizszosci, wezlowiska uposledzenia przeprowadzone metoda Freuda, ze szczególnym uwzglednieniem problemów polskich".

kontrowersyjna jak sam Capote.

Lawrence Grobel nie zawaha sie przed zadnym pytaniem: o milosc, literature, fascynacje zbrodnia. Rozmowy, które odbywaly sie w ciagu ostatnich dwóch lat zycia pisarza ujawniaja wiele szczególów i anegdot dotyczacych Capote’a, a takze osób z którymi sie stykal: Jackie Kennedy, Marilyn Monroe, Tennessee Williamsa, Elizabeth Taylor i wielu innych.

Zbiór reportazy o kampanii wrzesniowej. Wiekszosc reportazy w ksiazce powstala na goraco, w ostatnich miesiacach 1939 roku, na podstawie rozmów z bezposrednimi uczestnikami wydarzen. Wedlug opowiadania porucznika Jerzego Lewandowicza:"W nocy z 24 na 25 sierpnia o pól do piatej obudzil mnie zolnierz z rozkazem mobilizacyjnym. Mielismy stworzyc oslone mobilizacji.